Człowiek ten był wszechstronnie utalentowany. Z zawodu był stolarzem. Jednakże mimo młodego wieku (21 lat) został wybrany na wójta wsi Bistuszowa. Wszyscy znali jego zaradność i niespotykaną inteligencję. Miejscowością zarządzał bardzo dobrze. Dbał o jej rozwój i mieszkańców. Przed 20 lutym 1946 r. do wójta Witalisa dotarły informację, iż w okolicy rozszalały się na dobre bandy pijanego i rozwścieczonego chłopstwa. Nie czekając na nic wybrał się wozem z produktami rolnymi do dworu rodziny Bossowskich, zapakował ich na wóz i wywiózł do wcześniej przygotowanej ziemianki (piwnicy). Następnie zwołał do dworu chłopów, nakazał wytoczyć beczkę wina, rozkopać stertę ziemniaków, ubić świniaka i ucztować do białego rana. Przestrzegł obywateli aby nikomu nie robili krzywdy i bronili miejscowość przed grasującymi w okolicy bandami. Później, dowiedziawszy się, iż również rodzina Rychterów jest w niebezpieczeństwie, podjechał pod dwór, zapakował na wóz młodzieńców z tejże familii i powiedział chłopom, że zawozi ich do cyrkułu tarnowskiego. Było to oczywiście kłamstwo i po wyjechaniu za miejscowość wypuścił "schwytanych". Po rabacji w Bistuszowej i okolicznych miejscowościach nastał głód i epidemie (1947 r.). Wójt Witalis sprowadził więc do swego domu lekarza, do którego przywoził chorych mieszkańców. W późniejszych latach kariera Michała Witalisa nabrała niesamowitego rozpędu. Chłopstwo namówiło wójta na kandydowanie do Sejmu Galicyjskiego (przed czym ponoć w swej skromności bardzo się wzbraniał). W wyborach wygrał nawet ze słynnym księciem Pawłem Sanguszką z Tarnowa. Michał Witalis urząd sprawował 6 lat. Był dwukrotnym posłem na Sejm Galicyjski i jednokrotnie do Rady Narodowej. Należy również wspomnieć, iż do przełomu XIX i XX w. był to JEDYNY poseł pochodzenia chłopskiego z terenów Galicji! Michał Witalis mimo licznych zasług nie zapomniał o swojej "małej ojczyźnie". W kościele pw. św. Katarzyny w Ryglicach ufundował ławki, baldachim oraz postaci Ewangelistów. W Bistuszowej zaś założył szkołę i ufundował okazałą kapliczkę domkową. Zmarł w 1867 r. Do końca pozostał wielce szanowaną i znaną osobistością.
