Mój przedmówca pięknie opowiedział o tym miejscu 👍. Chciałbym tylko dodać iż, parę lat temu ekipa z "Było, nie minęło" profesjonalnie zbadała miejscową legende o pochówku, na tymże cmentarzu,majora Hubala (rozpytani świadkowie, georadar, księgi parafialne...) z wynikem negatywnym 😥. Na fotkach pamiątki z I Wojny światowej w postaci śladów po pociskach.
Bogusław Bieliński2 lata temu
Cmentarz parafialny w Inowłodzu. Pierwsze pochówki w Inowłodzu miały miejsce w obrębie romańskiego kościoła św. Idziego gdzie m. in. pod posadzką kościoła, został pochowany w 1593 roku miejscowy prałat ks. Adam Stryecz. Obecny cmentarz parafialny został założony około 1840 roku, świadczy o tym najstarszy grób datowany w 1844 r. Początkowo zlokalizowany był na niewielkim do dziś istniejącym placu znajdującym się na zachód od świątyni. Było to zgodne z ówczesną tradycją lokowania cmentarzy w bezpośredniej bliskości kościoła. Około 1860 roku cmentarz był już zapełniony dlatego podjęto decyzję o założeniu nowego cmentarza lokując go na wykarczowanym uprzednio kawałku lasu na północ od kościoła św. Idziego. Na inowłodzkim cmentarzu nie ma charakterystycznych dla wielkomiejskich cmentarzy, bądź występujących na wiejskich cmentarzykach - gdzie pochowane zostały rodziny ziemiańskie - monumentalnych obiektów sepulkralnych o oryginalnych formach architektonicznych, z wysokiej klasy dziełami rzeźbiarskimi sygnowanymi niekiedy przez wybitnych artystów. Przeważają formy skromniejsze, charakterystyczne także dla terenów w znacznym promieniu Inowłodza. Równie charakterystyczny jest materiał większości starych nagrobków - skromny piaskowiec i tylko nieliczne szlachetne odmiany kamienia. Dość rzadko reprezentowane są popularne niegdyś nagrobki żeliwne i w ogóle nie występują już drewniane krzyże. Inowłodzki cmentarz nie zadowoli wybrednego konesera i znawcy sztuki, jednak przy znacznej liczbie skromnych nagrobków, kilkanaście z nich zasługuje na uwagę.
Pierwsze pochówki w Inowłodzu miały miejsce w obrębie romańskiego kościoła św. Idziego gdzie m. in. pod posadzką kościoła, został pochowany w 1593 roku miejscowy prałat ks. Adam Stryecz.
Obecny cmentarz parafialny został założony około 1840 roku, świadczy o tym najstarszy grób datowany w 1844 r. Początkowo zlokalizowany był na niewielkim do dziś istniejącym placu znajdującym się na zachód od świątyni. Było to zgodne z ówczesną tradycją lokowania cmentarzy w bezpośredniej bliskości kościoła. Około 1860 roku cmentarz był już zapełniony dlatego podjęto decyzję o założeniu nowego cmentarza lokując go na wykarczowanym uprzednio kawałku lasu na północ od kościoła św. Idziego. Na inowłodzkim cmentarzu nie ma charakterystycznych dla wielkomiejskich cmentarzy, bądź występujących na wiejskich cmentarzykach - gdzie pochowane zostały rodziny ziemiańskie - monumentalnych obiektów sepulkralnych o oryginalnych formach architektonicznych, z wysokiej klasy dziełami rzeźbiarskimi sygnowanymi niekiedy przez wybitnych artystów. Przeważają formy skromniejsze, charakterystyczne także dla terenów w znacznym promieniu Inowłodza. Równie charakterystyczny jest materiał większości starych nagrobków - skromny piaskowiec i tylko nieliczne szlachetne odmiany kamienia. Dość rzadko reprezentowane są popularne niegdyś nagrobki żeliwne i w ogóle nie występują już drewniane krzyże. Inowłodzki cmentarz nie zadowoli wybrednego konesera i znawcy sztuki, jednak przy znacznej liczbie skromnych nagrobków, kilkanaście z nich zasługuje na uwagę.