Parafia powstała w 1241 r. Pierwotnie posiadała bardzo duży obszar – sięgała prawdopodobnie po Trześń k. Sandomierza i Sokołów Małopolski k. Rzeszowa. Z tego względu z jej terytorium utworzono szereg parafii, m.in. Racławice, Nisko, Turbia, Ulanów i Górno. Pierwszy drewniany kościół wspomniany został w spisach świętopietrza z 1326 r. Nosił wezwanie św. Wojciecha, biskupa i męczennika, co związane było z legendą głoszącą, jakoby w drodze do Prus święty miał się zatrzymać w Bielinach. Podczas obchodów jubileuszu tysiąclecia męczeńskiej śmierci św. Wojciecha w 1997 r. dekretem bpa W. Świerzawskiego kościół w Bielinach podniesiony został do rangi Sanktuarium św. Wojciecha. Parafia w swojej historii posiadała kilka drewnianych świątyń, które ulegały pożarom (1662, 1711, 1753). W 1869 r. do Bielin przybyły siostry dominikanki, które założyły tam swój klasztor wraz z kaplicą (oddany do użytku w 1876 r.). Kościół parafialny pw. św. Wojciecha zbudowany został w latach 1763-1770 z fundacji księżnej Elżbiety Anny Dulskiej, córki Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Uroczyste poświęcenie tej świątyni miało miejsce w 1852 r. Restauracja kościoła, którą przeprowadził Teofil Kopystyński, odbyła się w 1893 r. Świątynia od 2007 r. przechodzi stopniową konserwację (m.in. w latach 2014-2016 prowadzono gruntowne prace przy polichromii). Świątynia jest murowana z cegły i kamienia, barokowa, nieorientowana. Elewacja frontowa jest dwukondygnacyjna, zwieńczona trójkątnym tympanonem. Prostokątna nawa poprzedzona jest od wschodu kwadratowym przedsionkiem. Drugi (zapewne wtórny) przedsionek wybudowano przy południowej ścianie kościoła. Część prezbiterialna świątyni węższa od nawy, mieści w centrum prostokątne prezbiterium, za którym jest zakrystia. Nawa i prezbiterium zostały przykryte kolebką z lunetami. Ściany kościoła pokrywają malowidła. Najcenniejsze, późnobarokowe, iluzjonistyczne malowidła zdobią wnętrze nawy i prezbiterium (Gabriel Sławiński, II poł. XVIII w.). W większości barokowe jest także wyposażenie kościoła. Z II poł. XVIII w. pochodzi ołtarz główny (obraz malował I. Fries z Insbrucka ok. 1881 r.), ołtarze boczne, ambona, chrzcielnica z oprawą. Prospekt organowy wykonał Aleksandrer Żebrowski ze Lwowa w 1889 r. We wnętrzu nawy umieszczono epitafia. Zespół kościelny składa się z kościoła, dzwonnicy i ogrodzenia z bramkami.
Mirosław Tarnawski2 lata temu
Kościół ma swój urok . czuć w nim ducha czasu i odczuwam w nim obecnośc Boga
Tomasz Lipianin2 lata temu
Ciche i spokojne miejsce kultu, w posiadaniu kościoła wiele relikwii świętych szkoda że nie są one udostępnione
