Projektant cmentarza, Gustaw Rossmann, dla założenia grobów żołnierskich wykorzystał najprawdopodobniej pierwotny cmentarz, na którym chowano zmarłych na epidemię cholery w połowie XIX wieku. W 195 mogiłach indywidualnych i 1 zbiorowej pochowano tutaj żołnierzy austrowęgierskich i rosyjskich. Mogiły, z wyjątkiem jednej usytuowanej centralnie na osi cmentarza, połączone są w 18 grup. Rozłożonych równomiernie w dwóch rzędach wzdłuż dłuższych boków oraz centralnie na osi cmentarza. Sześć mogił położonych po boku pomnika wyprofilowanych zostało w regularne, skierowane do środka łuki, które oddziela mogiła zbiorowa. Przed nią na masywnym betonowym cokole ustawiony jest wysoki drewniany krzyż. Z pewnością nie jest on oryginalny, nie koresponduje z urządzeniem cmentarza. Również umieszczona na cokole pomnika poświęcona jest 382 osobom zmarłym podczas epidemii. Na większości mogił ustawione są proste żeliwne krzyże, ustawione na betonowym cokole. Kwadratowe tabliczki imienne umieszczone są na specjalnej ramce u podstawy. Na wszystkich mogiłach w wewnętrznym rzędzie oraz na dwóch pierwszych zewnętrznego oprócz krzyża umieszczone są jeszcze dwa niewielkie betonowe cokoliki, na których znajdują się tabliczki owalne. Jedynie na mogile zbiorowej znajdującej się za krzyżem ustawiony jest najczęściej spotykany na cmentarzach z I wojny światowej nagrobek w postaci betonowej steli z żeliwnym krzyżem na szczycie. Bardzo ciekawym elementem, niespotykanym na innych cmentarza w naszym województwie, jest grupa nagrobków umieszczonych na grobach 188 – 195. Są to trzy betonowe stele, ozdobnie wykończone na szczycie. Pochowano tutaj muzułmanów – oficerów austriackich. Pierwotnie cmentarz otoczony był żywopłotem, niestety niezachowanym. Nadal istnieją jedynie betonowe słupy podtrzymujące wejściową stalową furtkę. Obiekt dobrze utrzymany, koszony. 800 m przed cmentarzem betonowy słup z oznaczeniem cmentarza.
