Ostatnio byłem tam parę dekad temu! Usługa wykonana była wzorowo. Wyszedlem zadowolony i wyczesany. Wtedy jeszcze dzisiejsza Karkonoska była zwykłą Kosteckiego. Po Sobięcinie, codziennie jeździł Lanz Buldog, wożąc trociny z, czy do koksowni. Biegało się kilka razy w tygodniu do pobliskiego domu kultury. Do czytelni, biblioteki, modelarni, lub na kółko komputerowe z maszynami ZX SPECTRUM, a w niedzielę na poranek do kina Victoria. Na winklu stał kiosk ruchu, a po drugiej stronie ulicy była garmażeria, drogeria i zakład zegarmistrzowski. Latało się w spodniach z Tajlandii i skórzanych butach ze sklepu myśliwskiego, koło czerwonego kościoła. Na zabawę w ósmej klasie, nieistniejącej już podstawówki nr 24, trzeba było mieć jakąś bajerancką fryzurę. I co z tego, że do dziś nie umiem tańczyć? Wtedy Andrzejki nastolatków kończyły się dreszczykiem emocji z powodu napoju o wdzięcznej nazwie kruszon, zakupionego w sklepie "siódemka", a spożytego pokątnie w podwórku za "Bomisem". Smakowało toto paskudnie, ale i tak, o niebo lepiej od napoju alkoholowego "Zefir", czy patykiem pisanego wina. Bo tego bym przecież nie tknął nawet. Spróbowałem troszkę później w ramach rytułałów plemiennych sobięcińskiej prepunkowej młodzieży. I jakie to dziś ma znaczenie? Dziś jestem łysy, jak kolano. Wyprorokował mi to pewien starszy pan, właśnie w tym zakładzie, na Sobięcinie, przy fryzurze "na firanki", gdy zamarzyłem o tym, by zostać Shogunem. Mnie wyrostkowi nastoletniemu powiedział: " jak Pan sobie życzy, ale to nie jest fryzura dla Pana. Pan się musi strzyc na jeża! Inaczej będzie Pan łysy!". Nie posłuchałem, czy żałuję? A gdzież tam? Miałem naprawdę ekstra fryzurę! Wtedy i prze kilka następnych lat. Potem już tak włochato nie było...
Nie posłuchałem, czy żałuję? A gdzież tam? Miałem naprawdę ekstra fryzurę! Wtedy i prze kilka następnych lat. Potem już tak włochato nie było...