Pierwszy kościół w tej lokalizacji wzmiankowany był w 1290 r. Uległ on zniszczeniu na skutek pożarów i wojen. W jego miejsce wniesiono nowy kościół dla protestantów, który przejety został w 1624 r. przez katolików. Od tego czasu nosi on wezwanie św. Doroty. Wielki pożar w 1738 r. strawił niemal całą budowlę. Po 2 latach zakończono odbudowę. Wtedy też nastąpiła barokizacja obiektu tak w odniesieniu do architektury, jak i wyposażenia. Zachowano tylko obie kruchty, jako pozostałości wcześniejszej XVII- w.budowli. Kościół stanowi dość surową, kamienną bryłę, nad którą góruje czworoboczna wieża zakończona cebulastym hełmem i galeryjką. W zachodniej części kościoła dach wieńczy mała sygnaturka. Wnętrze tworzą 3 nawy, zamknięte sklepieniem kolebkowym z lunetami i trójboczne prezbiterium ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Trzy ołtarze: główny i dwa boczne, pochodzą z czasów po wielkim pożarze w 1738 r. W ołtarzu głównym przedstawiona jest scena Ukrzyżowania. Ołtarz ten stanowi połączenie fotmy przestrzennej z malarstwem iluzjonistycznym. Ołtarze boczne poświęcono św. Joachimowi i św. Alojzemu. Przy bocznych filarach umieszczone są drewniane figury świętych. Pod chórem rzeźba Piety.
Virginia Macholl2 lata temu
Ładny, mały kościółek - pokusiłabym się tu nawet na określenie, że jest uroczy :)
