Do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Krypnie jeżdżę już od czasów dzieciństwa. Prastare, podlaskie sanktuarium z Łaskami Słynącym Obrazem Matki Bożej Pocieszenia. Kościół piękny, i z zewnątrz, i w środku. Skąd taka ocena zatem? Otóż, jak na sanktuarium z wielowiekowymi tradycjami, brakuje tu takiej typowej sanktuaryjnej infrastruktury. Nie ma w pobliżu żadnej stołówki, gdzie można by coś zjeść czy choćby wypić herbatę (około pół kilometra dalej jest Bistro Krypno). Nie ma żadnego sklepiku z pamiątkami, nie ma straganów, nie ma typowych atrakcji, które są w wielu innych sanktuariach. Niezmotoryzowani pielgrzymi nie dotrą tu publicznymi środkami komunikacji. PKS w niedzielę nie kursuje, a do stacji Knyszyn około 2 km łąkami. Turysta czy pielgrzym, który nie wybierze się tu z pielgrzymką, a przyjedzie akurat na mszę św. na 12.00 po mszy w zasadzie od razu musi opuścić sanktuarium bo kościół jest zamykany. Będąc dwa lata temu, po mszy św. na 12.00 chciałem obejść na kolanach ołtarz, co zamieniło się niemal w wyścigi bo zakrystianin stał z pękiem kluczy dając do zrozumienia, że sanktuarium w zasadzie od razu po mszy będzie zamknięte na cztery spusty. I w sumie te powyższe "gorzkie żale" to nie wiem, czy bardziej do diecezji, do proboszcza czy do urzędu gminy. A może do wszystkich po trochu.
