Kościół Rzymskokatolicki pw. Chrystusa Króla

Król jest jeden tylko. To Bóg - Jezus. I nie ma innych ponad Niego - na ziemi i w niebie. I wszechświat cały będzie mu podporządkowany. W swoim czasie.

Lubię bywać w tym kościele... Szczególnie na mszy św. którą prowadzi ksiądz proboszcz Radosław Kimsza. Nie jest to moja parafia ale mam blizej i bardzo dobrze czuję się w tym kościele... Bo w sumie jestem w domu Ojca😁😇 ...może dlatego właśnie że uważam Jezusa Chrystusa za Króla Polski i świata...

Miejsce pełne przyjaznych, zaangażowanych i pełnych dobroci osób.
Parking pomieści sporą liczbę aut, dodatkowo istnieje możliwość pozostawienia ich na ulicy.
Kościół jak i pozostałe budynki na jego terenie są systematycznie odnawianie, remontowane i udostępnianie parafianom i różnego rodzaju grupom.
Samo wnętrze kościoła robi bardzo pozytywne wrażenie. Jest nowoczesne jak i ciepłe zarazem.

Po wykroczenia wojsk radzieckich proboszcz parafii został śmiertelnie oka leczony m. innymi ucieto język i wyklucza oczy a kościół spalono. W latach od 80tych odbudowano w tym samym miejscu. Kościół jest piękny. Historie przekazali mi moi rodzice. Przy kościele znajduje się tablica opisująca historie kościoła.

Parafia Chrystusa Króla w Białymstoku – rzymskokatolicka parafia położona w dekanacie Białystok–Dojlidy, należącym do archidiecezji białostockiej obejmująca część osiedla Dojlidy w Białymstoku.

W związku z planami podziału parafii Matki Bożej Ostrobramskiej w Dojlidach na część wiejską i część miejską, jej proboszcz, ks. Adolf Ołdziejewski, przy Szosie Baranowickiej (obecnie ul. Ciołkowskiego), zbudował w 1937drewnianą świątynię pod wezwaniem Chrystusa Króla oraz plebanię i budynki gospodarcze. W kościele odbywały się parafialne nabożeństwa przeniesione z kościoła Matki Boskiej Ostrobramskiej w Dojlidach. 25 czerwca 1941 wycofujący się żołnierze sowieccy spalili kościół i zamordowali ks. Ołdziejewskiego, jego ojca oraz ludzi próbujących ratować świątynię.

Mimo wieloletnich starań, dopiero w połowie lat 80-tych XX w. możliwe było rozpoczęcie budowy nowego kościoła. 15 czerwca 1990administrator archidiecezji wileńskiej, biskup Edward Kisiel erygował parafię, której obszar został wydzielony z białostockich parafii Niepokalanego Serca Maryi i Wniebowzięcia NMP. Pierwszym proboszczem został ks. Antoni Szczęsny.

Otwarty na ludzi, sympatyczny proboszcz. Dużym atutem jest możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu. Dziękuję 🙂

Nie polecam

Miłe i przyjazne miejsce dla każdego, kto czuje że brakuje mu czegoś w życiu.