Obiekt jest przykładem drewnianej architektury kościelnej z epoki gotyku. Świątynia być może została zbudowana przez ten sam warsztat cechowy co kościół w Bliznem - wykazuje z nim wiele cech wspólnych. Zastosowany system więźbowo-zaskrzynieniowo-zaczepowy należy do najstarszych typów konstrukcyjnych kościołów drewnianych. Zachowana jest późnogotycka stolarka. Kościół wzniesiony został zapewne po 1448 r. (uposażenie parafii) lub ok. 1482 r. (potwierdzenie fundacji). Podczas remontów w XVIII i XIX w. obiekt uległ licznym przeobrażeniom (m. in. zlikwidowane zostały soboty, zbudowano wieżyczkę na sygnaturkę, dobudowano kruchtę). Znacząca przebudowa obiektu nastąpiła w latach 1885-1887 (przedłużono wówczas nawę w kierunku zach., zmieniono pokrycie dachów z gontu na blachę, we wnętrzu wprowadzono podział na trzy nawy za pomocą dwóch rzędów drewnianych słupów, wykonane zostały malowidła, których autorem był Jan Tabiński). Kolejne remonty wykonano w latach 60., 70. i 80. XX w. (m. in. ponowne poszycie ścian gontem).
Witold W2 lata temu
Regularne poddawana renowacji świątynia. Bardzo dobrze utrzymana. W środku ciekawa architektura oraz cudowna figurka Dzieciątka Jezus. Obejście zadbane. Duży parking. Jedna ze świątyń na Szlaku Architektury Drewnianej
Marcin G2 lata temu
Koscol zabytkowy warty odwiedzenia
Marek Stanek2 lata temu
Wspaniały,drewniany,kościół obecnie remontowany.Bardzo zadbany a w środku czuć piękny zapach starego drewna i ta mistyka.Polecam
Krzysztof Rakowski2 lata temu
Wspaniały, stary, drewniany kościół. Robi wrażenie to, w jakim świetnym jest stanie i jak bardzo jest zadbany.
Wa Au2 lata temu
Z zewnątrz skromnie ale wnętrza bardzo piękne.
Maria Tomon2 lata temu
Jest bardzo ciekawy,zabytkowy,kult Dzieciątka Jezus
Kościół wzniesiony został zapewne po 1448 r. (uposażenie parafii) lub ok. 1482 r. (potwierdzenie fundacji). Podczas remontów w XVIII i XIX w. obiekt uległ licznym przeobrażeniom (m. in. zlikwidowane zostały soboty, zbudowano wieżyczkę na sygnaturkę, dobudowano kruchtę). Znacząca przebudowa obiektu nastąpiła w latach 1885-1887 (przedłużono wówczas nawę w kierunku zach., zmieniono pokrycie dachów z gontu na blachę, we wnętrzu wprowadzono podział na trzy nawy za pomocą dwóch rzędów drewnianych słupów, wykonane zostały malowidła, których autorem był Jan Tabiński). Kolejne remonty wykonano w latach 60., 70. i 80. XX w. (m. in. ponowne poszycie ścian gontem).