Pałac późnoklasycystyczny. Budynek wzniesiony na rzucie prostokąta, posadowiony na ławach fundamentowych, murowany z cegły ceramicznej i otynkowany, dwukondygnacyjny. W narożnikach elewacji frontowej posiada dwie wieżyczki o stożkowatych dachach krytych łupkami. Nakryty jest czterospadowym dachem krytym gontem. Elewacja frontowa pałacu liczy 11 osi okiennych, a przed lico budynku wystaje murowana weranda, sięgająca pierwszego piętra. Sama bryła pałacu jest zwarta i ozdobiona skromnymi opaskami okiennymi oraz gzymsem wieńczącym, który wspiera się na konsolach. Stropy nad piwnicami to sklepienia łukowe ceglane, wsparte na ścianach oraz sklepienia kolebkowe murowane z cegły ceramicznej. Park z 1 poł. XIX w. o pow. 11,5 ha, przekształcony w latach 1866-1867, z rzadkimi okazami drzew i krzewów. Park w Grubnie jest interesujący pod względem krajobrazowym, rośnie tu bogaty w gatunki cenny starodrzew.
Park z 1 poł. XIX w. o pow. 11,5 ha, przekształcony w latach 1866-1867, z rzadkimi okazami drzew i krzewów. Park w Grubnie jest interesujący pod względem krajobrazowym, rośnie tu bogaty w gatunki cenny starodrzew.