Pompownia Kończyce

W  połowie XIX wieku na terenie niziny Sartowicko-Nowskiej utworzono przymusowy związek wałowy. Zbudowano nowy wał wiślany, a na ujściu rzeki Mątawy do Wisły pobudowano drewnianą śluzę. Po ukończeniu tych robót stosunki wodne w dolinie Mątawy miały się poprawić, okazało się, że poczynione prace tylko połowicznie rozwiązały sprawę, gdyż teraz to Mątawa nie mogąc znaleźć ujścia zalewała nizinę nowską. Dalszą regulację rzeki Mątawy przeprowadzono w latach 1874-1878, a w roku 1884 nabyto bagier wiadrowy do jej odmulania płacąc za tą maszynę 18.000 marek. Mimo tych wszystkich działań wysoki stan Wisły, jak i brak grawitacyjnego odpływu rzeki Mątawy powodował rozlewanie się wód rzeki Mątawy. W roku 1888 bardzo wielki wylew wiosenny spowodował zabagnienie na długi okres czasu całej gminy Mątawy. To skłoniło tamtejszych gospodarzy do powzięcia myśli zbudowania pompowni. Istotnie w 1890 roku uzyskano pozwolenie na zbudowanie pompowni i zainstalowano ją nad rzeką Mątawą.
Rezultat pompowania wody okazał się nadzwyczaj korzystny. Mieszkańcy Mątaw swobodnie uprawiali swoje pola w tym czasie, kiedy wszystkie inne wsie nie mogły wcale wyjść na pole. To zrodziło myśl pobudowania dużej pompowni odwadniającej całą dolinę Sartowice-Nowe, której budowę zakończono i oddano do eksploatacji w 1910 roku. Pompownia ta przeznaczona była do przerzucenia wód ze zlewni rzeki Mątawy w okresie wysokich stanów rzeki Wisły miała i ma zadanie odwodnienia polderu tej doliny o powierzchni około 9.500ha.
Pompownia ta była wyposażona w trzy agregaty pompowe z pompami wirującymi w systemie lewarkowym jednostopniowym o wydatku trzech pomp około 12-15m3/sek. napędzanymi maszynami parowymi o sile 250 koni parowych.
Ilość zużywanego paliwa wynosiła 250 kg węgla na godzinę na 1 kocioł. Pompownia ta pracowała przy niezmiennej konstrukcji i napędzie do roku 1974. Podczas jej pracy zatrudnionych było 2 operatorów, a w trakcie pompowania pracowało 2 pracowników dla każdego pieca. Maksymalnie zatrudnionych było 7-8 osób. Dowóz węgla odbywał się ze Śląska do Nowego koleją, a następnie transportem samochodowym, ciągnikowym i konnym do stacji pomp Kończyce.

Bardzo ładne miejsce. Dojazd samochodem/rowerem możliwy pod samo miejsce. Teren zadbany. Po drodze do Nowego trzeba tu podjechać chociaż na chwilę.

Klimat epoki maszyn parowych - bardzo malownicze miejsce ujścia Mątawy do Wisły. Mątawy którą spotykamy na swoich wyprawach rowerowych w najbardziej nieoczekiwanych miejscach z dala od domu.

Bardzo ciekawe mniejsce do wypoczynku.
Polecam

Ładnie, szkoda że nie można wejść do środka...

Świetnie utrzymany obiekt,warto odwiedzić,napewno nie będzie to stracony czas.

Dobrze zachowany zabytek techniki.

Fajne miejsce na spacer