Gdanisko

Chyba jedna z bardziej (o ile nie najbardziej;) znanych atrakcji w Kwidzynie, którą zdecydowanie warto odwiedzić. Z zewnątrz robi zdecydowanie większe wrażanie niż z wewnątrz. Warto pamiętać że spełniała nie tylko funkcję toalety.

Jedno z najpiękniej wyeksponowanych gdanisk, jakie miałem okazję widzieć. WIelka, ceglana budowla, przechodzi obecnie nad jedną z kwidzyńskich ulic. Można na własne oczy zobaczyć, jak kiedyś radzono sobie z budową toalet. I jak daleką drogę musiał przebyć człowiek, gdy go nagle "przycisnęło"... ;-)

Najwieksza sralnia w Europie. Idealny wybór po KFC.

Największa toaleta w Europie!

Niezwykły widok ,również całego podzamcza .

Najdłuższe gdanisko w Polsce.

(Przetłumaczone przez Google) Bardzo fajne miejsce na wypad z rodziną! Oprócz tego, że główną atrakcją tego zamku jest największy DANSKER na świecie czyli jest tam WC!!!)))
Budowę współczesnego zamku rozpoczęto na przełomie XIII i XIV wieku. Po oczyszczeniu terenu i zbudowaniu fundamentów rozpoczęto budowę głównych konstrukcji. Twierdza została zbudowana z kamienia i cegły. Ogólny układ miał kształt kwadratu. W narożach znajdowały się baszty, a na dziedzińcu dwupoziomowy klasztor. Brama usytuowana była od strony północnej. Większość prac budowlanych na zamku ukończono między 1340 a 1350 rokiem.
W latach 80. XIV wieku zakończono budowę gdaniska. Początkowo najwyższa południowo-wschodnia wieża narożna była jednocześnie dzwonnicą. Później (za panowania biskupa Jana Möncha) w latach 1377-1409 wybudowano osobny budynek nowego kościoła katedralnego. W tym czasie powstał w Kwidzynie unikalny zespół architektoniczny, w skład którego weszły dwa zamki (biskupi i miejscowy przedstawiciel zakonu), katedra oraz samo miasto. Wydzielone kwartały miasta posiadały własne obwarowania, wybudowano również wspólny zewnętrzny mur obronny. Wszelkie obiekty zostały umiejętnie wkomponowane w lokalny krajobraz. Wkrótce zamek stał się rezydencją władcy Pomezanii, a także ośrodkiem religijnym, politycznym i administracyjnym.
Po zawarciu II pokoju toruńskiego miasto Kwidzyn wraz z zamkiem pozostało pod panowaniem krzyżackim. Biskupstwo pomeskie otrzymał dożywotnio polski biskup chełmiński Wincenty Kelbasa. Po jego śmierci zakon podjął próbę przywrócenia pod swoją kontrolę biskupstwa pomezańskiego. Doprowadziło to do wkroczenia wojsk polskich na tereny biskupstwa pomorskiego i warmińskiego. Konflikt nazwano Wojną Kapłanów.
W 1478 r. wojska polskie zdobyły Kwidzyn. Mieszczanie schronili się w zamku i podpalili miasto. Podczas tego konfliktu zamek został poważnie uszkodzony. W rezultacie podczas prac naprawczych przeprowadzonych w 1487 roku zniszczone baszty narożne zostały rozebrane.
W 1520 roku w wyniku działań wojennych zakonu z Polską zamek biskupi został doszczętnie zniszczony.
W 1526 r. duchowieństwo pomezańskie stanęło po stronie protestantów. W latach trzydziestych XVII wieku pierwszy biskup protestancki Paulus Speratus własnym kosztem przebudował zamek główny. Po jego śmierci w 1551 roku zamek zdobył Albrecht Hohenzollern. Tutaj jest rezydencja gubernatora.
W 1709 roku na zamku przebywał podczas pobytu w Kwidzynie car rosyjski Piotr I na zaproszenie króla pruskiego Fryderyka I.
W 1728 roku południowe skrzydło zamku przebudowano na duży magazyn żywności dla potrzeb garnizonu wojskowego. Po pierwszym rozbiorze Polski zamek stał się głównym budynkiem miejscowego sądu. Pod tym względem budynek został poważnie przebudowany. Zachodnie zabudowania klasztoru zostały częściowo rozebrane. W tym samym czasie część pomieszczeń zamkowych zaadaptowano na cele więzienne. W 1798 roku podjęto decyzję o wyburzeniu dwóch skrzydeł zamku: wschodniego i najbardziej reprezentacyjnego południowego. Z uformowanych materiałów budowlanych miał wybudować nowy budynek.
Po 1854 roku na polecenie króla Fryderyka Wilhelma IV zamek, który popadł w ruinę, przystąpiono do odbudowy. Najważniejszy etap prac przeprowadzono w 1874 roku pod kierunkiem Gustava Reicherta. W jej wyniku przebudowano narożne wieże, zrekonstruowano sklepienia w pomieszczeniach na parterze skrzydła północnego, a zespół ozdobiono elementami zdobniczymi.
Zamek służył na potrzeby sądu i więzienia do 1935 roku. W 1936 roku, po przeprowadzeniu niezbędnych prac, zamek stał się siedzibą hitlerowskiej szkoły Hitlerjugend HJ-Ostlandführerschule. Placówka oświatowa istniała tu do 1945 roku. Po zajęciu miasta przez wojska radzieckie zamek, w przeciwieństwie do większości domów na starym mieście, był prawie nieuszkodzony. To prawda, że ​​wnętrza zostały splądrowane.
W grudniu 1949 roku, po przekazaniu PRL-u tych terenów byłych Prus, zamek przekazano Ministerstwu Kultury i Sztuki.
Obecnie mieści się tu muzeum.

(Wersja oryginalna)
Очень классное место для прогулки с семьёй!!! Не считая того что изюминка этого замка-самый большой в мире ДАНСКЕР-то есть туалет !!!)))
Строительство современного замка началось на рубеже XIII и XIV веков. После расчистки территории и строительства фундамента, началось возведение основных сооружений. Крепость строили из камня и кирпича. Общая планировка по форме напоминала квадрат. По углам располагались башнями, а во дворе — двухъярусная обитель. Ворота располагались с севера. Большая часть строительных работ в замке была завершена в 1340–1350 годах.
В 1380-х годах завершили строительства данскера. Первоначально самая высокая юго-восточная угловая башня была одновременно и колокольней. Позднее построили отдельное здание новой кафедральной церкви (в правление епископа Яна Мёнха) между 1377–1409 годами. В это время в Квидзыне образовался уникальный архитектурный ансамбль, который включал в себя два замка (епископы и местного представителя ордена), собор и собственно город. Отдельные кварталы города имели собственные укрепления, а также была построена общая внешняя оборонительная стена. Любые сооружения были умело интегрированы в местный ландшафт. Вскоре замок стал резиденцией управителя Помезании, а также религиозным, политическим и административным центром.
После заключения Второго Торунського мира город Квидзынь вместе с замком остался под властью Тевтонского ордена. Помезанское епископство было пожизненно отдано польскому епископу Хелмна Винсенту Келбасе. После его смерти орден предпринял попытку вернуть Помезанское епископство под свой контроль. Это привело к вводу польских войск в районы Поморского и Варминского епископств. Конфликт получил название Война священников.
В 1478 году польские отряды захватили Квидзынь. Горожане укрылись в замке и подожгли город. Во время этого конфликта замок был сильно поврежден. Как следствие — во время ремонтных работ, проведенных в 1487 году, повреждённые угловые башни снесли.
В 1520 году в результате военных действий между орденом и Польшей замок епископа оказался полностью разрушен.
В 1526 году помезанские клирики встали на сторону протестантов. В 1630-х годах первый протестантский епископ Паулюс Сператус за свой счёт осуществил реконструкцию главного замка. После его смерти в 1551 году замок был захвачен Альбрехтом Гогенцоллерном. Здесь разместилось резиденция наместника.
В 1709 году русский царь Пётр I останавливался в замке во время своего пребывания в Квидзыне по приглашению прусского короля Фридриха I.
В 1728 году южное крыло замка было перестроено в большой продовольственный склад для нужд военного гарнизона. После первого раздела Польши замок стал главным зданием местного суда. В связи с этим здание серьёзно перестроили. Западные сооружения монастыря частично снесли. Одновременно часть помещений замка приспособили в тюремные камеры. В 1798 году было принято решение о сносе двух крыльев замка: восточного и наиболее представительного южного. Из образовавшихся стройматериалов предполагалось построить новое здание.
После 1854 года по указу короля Фридриха Вильгельма IV замок, пришедший в запустение, начали восстанавливать. Самый важный этап работ был произведён в 1874 году под руководством Густава Райхерта. В итоге перестроили угловые башни, реконструировали своды в комнатах на первом этаже северного крыла, а также украсили комплекс декоративными элементами.
Замок использовался для нужд суда и тюрьмы до 1935 года. В 1936 году, после проведения необходимых работ, замок стал резиденцией гитлеровской школы Hitlerjugend HJ-Ostlandführerschule. Учебное заведение существовало здесь до 1945 года. После оккупации города советскими войсками, замок, в отличие от большинства домов старого города, оказался почти не повреждён. Правда, интерьеры были разграблены.
В декабре 1949 года, после перехода этого района бывшей Пруссии в состав Польской Народной Республики, замок передали Министерству культуры и искусств .
В настоящее время здесь располагается музей.