Dwór

Dwór w Paplinie

(Gmina Korytnica)

Modrzewiowy dwór barokowy wzniesiony w poł. XVIII wieku własność Mikołaja Glinki, starosty makowskiego, posła różańskiego na Sejm Czteroletni, senatora, kasztelana. Bywał tu, kaptując zwolenników przed elekcją, Stanisław August Poniatowski. Kolejnym właścicielem był Józef Garczyński, skarbnik drohicki (od 1760 r.). Od 1838 r. dwór należał do rodu Cieleckich herbu Zaremba, m.in. do: Konstantego Cieleckiego, uczestnika powstania listopadowego, radcy Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, sędziego pokoju, Zygmunta Cieleckiego oraz Jana Hieronima Kwiryna Cieleckiego. W 1877 r. dwór został częściowo przebudowany przez architekta Władysława Mierzanowskiego. W czasie II wojny światowej majątek przejęli Niemcy. Po wojnie w 1946 r. ziemię rozparcelowano, a w 1947 r. dwór stał się własnością Skarbu Państwa. Do 1995 r. pełnił funkcję publiczną jako siedziba szkoły rolniczej, przedszkola, biblioteki. Od 1995 r. własność Arkadiusza Toczyłowskiego herbu Samson, absolwenta Uniwersytetu Warszawskiego. Po jego śmierci (1997 r.) Janina Toczyłowska kontynuuje marzenie przedwcześnie zmarłego syna Arkadiusza, by przywrócić dworowi w Paplinie jego dawne piękno. W dworze kręcono sceny do filmów „Boża podszewka" Izabeli Cywińskiej (1995r.) i dokumentu,,Nowa opowieść o prawdziwym człowieku" (1996 r.)

Dworek robi ogromne wrażenie a udostępnione zdjęcia nie są w stanie ukazać jak piękny jest obiekt. Wszystko jest autentyczne, z duszą. Właściciele są przesympatyczni. Byliśmy tam pierwszy raz i czuliśmy się naprawdę dobrze. Nie mogę pominąć również jedzenia, które jest przygotowywane na miejscu przez właścicieli. Jedzenie jest naprawdę smaczne, domowe, posiłki są syte. Ogromnie polecam każdemu kto chce się wyrwać chociaż na chwilę do miejsca gdzie czas zwalnia.

Rzecz dla koneserów świętego spokoju i 'nicnierobienia' ... ale nie tylko, bo również dla smakoszy (pyszne śniadania, obiady, kolacje robione przez właścicieli). Dworek bardzo kameralny i to kolejna jego zaleta. Wszystko bardzo autentyczne i nieskażone 'biznesem hotelowym', czuliśmy się jak 'u znajomych' a byliśmy pierwszy raz. Na pewno wrócimy.
PS.
Wpisy z 1 gwiazdką od tych co 'pocałowali klamkę' świadczą na korzyść obiektu: nie jest on dostępny dla przygodnych zwiedzających ('z ulicy', bo po umówieniu się, można go odwiedzić) za to ceniący spokój tych, którzy są gośćmi zapowiedzianymi.

To co zastałem na miejscu przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Cudowne miejsce pozwalające na chwilę wyciszenia od zgiełku codzienności. Olbrzymi, przestronny i przytulny dwór, prowadzony przez wspaniałych ludzi u których można poczuć się jak na wakacjach u babci. Wyborne jedzenie, solidne porcje, smak jak w najlepszych warszawskich restauracjach. Pokoje przestronne, wygodne, ze wszystkim co potrzebne do udanego wypoczynku. Miejsce idealne dla każdego, dla rodzin, dla par, dla grupki znajomych, każdy znajdzie coś dla siebie. Z pewnością jeszcze nie jeden raz wrócę!

Dworek to miejsce wyjątkowe. Mimo dogodnego dojazdu, sąsiedztwa drogi ekspresowej S8, przenosimy się nagle w zupełnie inny świat. Wydaje się jakby to była podróż w czasie. Dworek to bardzo pięknie odrestaurowany, zabytkowy obiekt wyposażony w antyczne meble, gustownie zaaranżowany, a do tego funkcjonalny. Posiada dwa apartamenty z osobmymi łazienkami na parterze. Pokoje są obszerne, eleganckie, przytulne, w ciepłych barwach, wyłożone wysokogatunkowym drewnem. Meble sa intarsjowane, antyczne, na ścianach umieszczone są portrety członków rodu. W centralnej części zlokalizowany jest obszerny salon z dużym kominkiem, nad którym znajduje sie herb rodowy. Do salonu prowadzi sień, z której można łamanymi schodami wyjść na piętro, gdzie znajduje się trzeci apartament z osobną łazienką. Od strony ogorodu do wnętrza budynku wiedzie murowany portyk, od wjazdu drewniany ganek. Niemal w całości, poza białym portykiem, budynek jest drewniany. Otoczenie dworku jest dość rozległe, wprowadza w nastrój wyciszenia i melancholii. W ogrodzie rosną piękne drzewa. Niektóre z nich to pomniki przyrody. W odległości ok 50 m od dworku znajduje się kaplica upamiętniająca niektórych członków rodu. W skład kompleksu oprócz samego dworu wchodzą jeszcze dwa budynki murowane: stara kuchnia oraz adaptowany na cele meszkaniowe budynek gospodarczy. Oba charakteryzuje piękna elewacja. Kilkadziesiąt metrów od dworku płynie rzeka Liwiec, która poprowadzony jest szlak kajakowy:-)
Godne osobnego omówienia jest wyżywienie serwowane przez właścicieli. Jedzenie jest przyrządzane na miejscu, domowe. Wszystko jest bardzo dobre, wedliny własnego wyrobu, świeżutkie, pyszne. Oprócz dań serwowanych o umówionych porach, stale dostępny był podczas pobytu kącik z kawą i herbatą.
Gospodarze sa świetni, bardzo gościnni, uprzejmi i na poziomie. Serdecznie ich pozdrawiam z tego miejsca i zdecydowanie polecam odwiedzić Dwór w Paplinie.

Dwór to może i tam jest,za tym płotem. Wjazd,wejście nie możliwe z uwagi na brak kontaktu z kimkolwiek za płotem. Na płocie wisi kartka że trzeba się umawiać z właścicielem ale numer telefonu zaklejono. To w końcu można wejść czy nie można? To po co znaki drogowe prowadzące do zabytku? Mamy oglądać płot? Ogólnie nie polecam szkoda fatygi.

Pieknie zrewaloryzowany historyczny obiekt. Staraniem sp. Arka Toczylowskiego i jego mamy. Obecnie prowadzony przez jego synow. Mozna zwiedzac i wynajmowac. Piekne polozenie w starym parku na luku Liwca. Ma nawet wlasna plaze nad rzeka. Pumkt obowiazkowy.

Naprawdę magiczne miejsce! Przejeżdżając bramę wkracza się do bajkowego świata. Do tego przemili i o wszystko dbający właściciele :-)
To niezwykle urokliwe miejsce dla wszystkich, którzy chcą odpocząć od codzienności :-)