Pomnik ks. Kazimierza Michalskiego

Piękny pomnik. Dobrze, że powstał.
Z wikipedii:
Kazimierz Antoni Michalski (ur. 18 sierpnia 1898 w Gnieźnie zm. 11 lutego 1975 w Poznaniu) – kapłan, pierwszy polski proboszcz w parafii św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze.
Po wybuchu II wojny światowej  pełnił funkcję kapelana wojskowego, uczestniczył w walkach nad Bzurą. 9 listopada 1939 został aresztowany przez Gestapo i wywieziony na izolację do klasztoru w Kazimierzu Biskupim, a stamtąd w kwietniu 1940 do Dachau. Do wyzwolenia (przez wojska amerykańskie 29 kwietnia 1945) był więziony w obozach w Dachau i Mauthausen-Gusen.
Po powrocie do kraju był społecznikiem i organizatorem życia kościelnego na ziemiach zachodnich. 22 października 1945 objął parafię św. Jadwigi w Zielonej Górze. Wkrótce potem został mianowany zielonogórskim dziekanem na obszarze od dawnej granicy polsko-niemieckiej (Konotop–Kolsko) po obecną (Gubin). Cały czas pozostawał w konflikcie z władzami PRL-u i po odmowie złożenia obowiązkowego ślubowania na wierność PRL w 1952 został zmuszony do opuszczenia probostwa i wyjechał do Poznania. Powrócił w 1956, ale i tym razem po wydarzeniach zielonogórskich, stając w obronie Kościoła i wolności w sporze z władzą o Dom Katolicki musiał w 1960 opuścić parafię. Zmarł 11 lutego 1975 w Poznaniu. 13 marca 2010 – po ekshumacji z cmentarza w Poznaniu – został pochowany w grobowcu dla zasłużonych kapłanów Zielonej Góry, przy konkatedrze św. Jadwigi.