Kościół pw. Wniebowzięcia NMP

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łodzi jest świątynią najstarszej i przez prawie pięćset lat jedynej wspólnoty katolickiej w Łodzi.
Świątynia została wybudowana w latach 1887–1897 na miejscu wcześniejszego drewnianego kościoła.
W okresie niemieckiej okupacji, od lutego 1940 roku świątynia znalazła się na terenie Litzmannstadt Ghetto. Początkowo, w 1941 roku, został w niej ulokowany magazyn zrabowanego mienia żydowskiego, a od wiosny do jesieni roku 1942 – magazyn rzeczy pozostałych po Żydach, których Niemcy zamordowali w obozie zagłady w Chełmnie nad Nerem.
Architektonicznie kościół reprezentuje styl wiślano-bałtycki, czyli odmianę neogotyku stosowaną głównie w architekturze sakralnej. Został zbudowany z nieotynkowanej czerwonej cegły, na planie krzyża łacińskiego, Okna mają kształt ostrołuków i są wypełnione witrażami.
W kaplicy obok prezbiterium znajduje się ołtarz boczny z nastawą w stylu gotyckim, a w niej cudowny obraz Matki Bożej Miłosierdzia Łódzkiej (zwanej również Bałucką), ze starego kościoła, przypuszczalnie zakupiony i podarowany przez łódzkich mieszczan w 1655 roku jako wotum dziękczynne za ocalenie Łodzi w trakcie najazdu szwedzkiego. Jest wzorowany na wizerunku Matki Boskiej Ostrobramskiej.
W styczniu 1971 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków.

Mój ulubiony obiekt do fotografowania w mieście! <3

Przepiękny kościół, ołtarz, witraże, obrazy, sama budowla - styl gotycki... Ale przede wszystkim historia, która naznaczyła to miejsce cierpieniem tysięcy niewinnych i bezbronnych ludzi z Litzmannstadt Ghetto, na terenie którego kościół się znajdował. Mury okalające świątynię oryginalne, nieczyszczone. Dbajmy o takie ważne dla naszej historii miejsca !!!

Bardzo ładny kościół. Byłem tam dwa razy. Raz w sobotę podczas mszy, a drugi raz w niedzielę. Minus za to, że w niedzielę nie mogłem wejść dalej niż do przedsionka, mimo tego, że główne drzwi kościoła były otwarte. Mam o to żal, stąd obniżona ocena.

Ach co to był za ślub.
26 czerwca br. wzięliśmy ślub, którego udzielił nam ks. Stanisław Cichosz.
Dzięki niemu w tej niepowtarzalnej chwili żywo poczuliśmy moc i tchnienie Ducha Bożego. Braliśmy ślub w obecności
kapłana, który prawdziwie dzielił z nami nasze szczęście.
Wziął naszą miłość w swoje kapłańskie ręce i powiedział nam jak ją przenieść przez całe nasze życie. Ślubowaliśmy sobie miłość, wierność i uczciwość małżeńską póki śmierć nas nie rozdzieli w obecności - nie wahamy się użyć tego słowa - przyjaciela.
Przyjaciela, w którego obecności rozpoczęliśmy nową drogę w naszym życiu,
w którego obecności postawiliśmy swoje pierwsze kroki jako małżeństwo. Jako ta niepojęta rozumem a wyłącznie sercem i duszą - tajemnica jedności mężczyzny i kobiety.
Drogi Księże Stanisławie dziękujemy Ci za wszystko co dla nas zrobiłeś i wiedz, że Twoje słowa zostaną z nami przez całe życie bo kiedy każde z nas spojrzy na swój palec u prawej ręki to choćbyśmy byli daleko od siebie....sam wiesz.
Beata i Sławek.
Ave Maria. Amen.

O 13 na zegarze błogosławił Bóg młodej parze. Miła dla nas to nowina mamy teraz jeszcze syna.
Serdeczne podziękowania dla ksiądz Stanisław Cichosz składają - rodzice nowożeńców.
Dziękujemy za zaangażowanie, za przepiękną uroczystość, za prawdę o tym, że małżeństwo to przede wszystkim budowa i opieka nad codzienną, delikatną konstrukcją, za drogowskaz jaki ksiądz ukazał naszym dzieciom w Hymnie do Miłości, za głośno brzmiące słowa - " nie bójcie się wypłynąć na głębię ". Wzruszeni i wdzięczni rodzice. Barbara i Andrzej Kałuszka.
Święta Rito opiekują się nimi. Amen

Jeden z najbardziej fotogenicznych kościołów w Łodzi, najstarsza łódzka parafia i jeden z najstarszych obiektów sakralnych na terenie Łodzi. Dzięki położeniu na górce widać go z wielu punktów Łodzi. Zimą w środku zimno, latem podejrzewam, że też. Poza tym można na chwilę odpocząć i pomodlić się.

Bardzo ładny kościół.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – świątynia znajdująca się na placu Kościelnym w Łodzi. Jest siedzibą parafii WNMP, najstarszej i przez prawie pięćset lat jedynej wspólnoty katolickiej w Łodzi. Należy do sieci łódzkich wielkopostnych kościołów stacyjnych. Kościół został wybudowany w latach 1887–1897 na miejscu drewnianego kościoła pod tym samym wezwaniem, który został przeniesiony na plac pocmentarny przy ulicy Ogrodowej 22 (po przeniesieniu nosi wezwanie św. Józefa).

Projekt świątyni sporządził do września 1886 roku Konstanty Wojciechowski, warszawski architekt specjalizujący się w architekturze sakralnej, pełniący wówczas funkcję architekta diecezji kujawsko-kaliskiej. Sześć rysunków pochodzących z projektu opublikował w październiku 1886 roku „Przegląd Techniczny”, wraz z bardzo przychylną recenzją Zygmunta Kiślańskiego. Projekt przewidywał użycie jako budulca cegły bez tynku (ściany zewnętrzne) i cegły modelowej do konstrukcji m.in. gzymsów, ozdób i pinakli, co było wzorowane na rozwiązaniach architektonicznych katedry włocławskiej. Recenzent podkreślał zalety podniesienia o kilka stopni prezbiterium, znakomitą funkcjonalność świątyni, a także niezwykły układ zakrystyi z urządzeniem osobnego pomieszczenia dla głuchych przychodzących do spowiedzi. Koszt budowy projektant ocenił na 98 428 rubli. Projekt został przyjęty zarówno przez władze duchowne i dozór kościelny, jak i Wyższą Władzę Rządową w Petersburgu (przychylną decyzję przysłano na początku czerwca 1887 roku). Ponadto zawarto umowę z właścicielem cegielni w Łodzi, Hejzlerem, na dostawy cegieł[16].