Bazylika pw. Św. Marcina

Kościół a raczej Bazylika choć nie porywa swoim wyglądem z zewnątrz ma Boga historię, którą można odkryć przybywając do Pacanowa.W wieży kościoła jest pocisk z II wojny światowej, kościół spłoną a kaplica z wizerunkiem Jezusa konającego przetrwała. Uraczona jest ona relikwiami z Krzyża Świętego oraz darami dziękczynnej przybywających to wiernych z otrzymane laski. Za kościołem jest droga krzyżowa oraz park różnych krzyży. Tutaj przybywający wierni mogą poczuć, że Bóg tu jest naprawdę obecny.

Jak na Sanktuarium wygląda mało majestatycznie w środku. Taki brak myśli przewodniej i stylu. Kościół w środku jest wręcz brzydki.

Klechy od 2 tyś lat opowiadaja bajki mity i legendy a ciemnota łyka to jak pelikan ryby

Kościół w porządku, organista dobrze śpiewa jak i gra. Sam wygląd ładny z zewnątrz w środku trochę mniej, ale dalej przyzwoicie. Na minus niska temperatura w kościele w czasie zimy mimo dostępnego ogrzewania. Dodatkowo ksiądz proboszcz czasem niewyraźnie i szybko czyta ogłoszenia parafialne bądź jedno z dwóch czytań. Natomiast ksiądz Leszek Puchała wikary w tej parafi jest miły i sympatyczny, dobrze i sprawnie prowadzi mszę Święte oraz czyta kazania w ciekawy sposób. Kościelny jak i ministranci też trzymają poziom. Warto odwiedzić.

Miejsce z historią i cudami. Nie sam kościół jest tu najważniejszy a kaplica Pana Jezusa Konającego. Kościół był spalony a kaplica ocalała. Będąc w kaplicy można zauważyć na ławkach ślady ognia. W samej kaplicy wiszą dary za otrzymane łaski i cuda. Ciekawostka jest, że podczas wojny rosyjscy żołnierze odpowiadali, że tu jest prawdziwy Bóg. Miało ich odstraszyć światło w kaplicy i nie byli wstanie jej poprostu okraść.
Inną ciekawostką jest pozostałość po pocisku w wieży kościoła.

Bazylika Mniejsza w Pacanowie to świątynia z XIII wieku. Początkowo był to kościół w stylu gotyckim. W czasie potopu szwedzkiego zniszczoną, a następnie odbudowana w 1657 roku, już jako świątynia barokowa. Historia kościoła w Pacanowie sięga czasów księcia Leszka Białego. Biskup krakowski Maur eregowal parafię Św. Marcina w 1110 roku. Jego fundatorem był nijaki Siemian z rodu Niegodziców, o czym informuje nas kronikarz Długosz. Szczególnie polecam zobaczenie pięknej Kaplicy Najświętszego Sakramentu i poznania jej historii.

Podczas objazdówki po południu kraju w wakacje weszliśmy na teren przykościelny.Siadamy na ławeczkach wyciągamy bułeczkę coś do picia. Wychodzi ksiądz. Patrzy podejżliwie . Podchodzi i okazuje się człowiek-dusza. Nie przegania nie przepędza. Ma gość podejście.

O prawdziwym pięknie tej bazyliki świadczy kaplica Najświętszego Sakramentu umiejscowiona po prawej stronie transeptu ( południowej) Tu jest Sacrum. Tu jest Bóg Żywy. Miejscowość poza kanonem pielgrzymkowym, cisza, w której słychać doskonale swe sumienie.