Pałac Sobieskich

Miejsce mnie zafascynowało bo trakcie pobytu w Lublinie był to mój widok z okna, ma przeciekawą i nieco smutną historie: został wybudowany w 2 poł XVI wieku, pierwotnie punkt obronny wysunięty przed mury miasta. Następnie funkcjonował to dwór, pałac, młyn, szpital wojskowy, szkoła. Pierwszy właściciel to Marek Sobieski - dziadek Jana Sobieskiego króla Rzeczypospolitej. Przy pałacu wybudowano stajnie, budynki gospodarcze i folwark. Kolejnymi właścicielami, niestety niezbyt dbającymi o obiekt byli Radziwiłłowie. Na publicznej licytacji pałac kupił T.Trojecki a w 1840 adwokat Dominik Boczarski. Z jego inicjatywy w budynku urządzono młyn, powstała tu nawet wieża wiatraczna z późniejszych latach przebudowana na wieżę pałacową. Koszty remontu doprowadziły właściciela do bankructwa a w Lublinie mówił się "wyszedł jak Boczarski na młynie"...

Piekny budynek chociaż przydałby się remont. Mimo wszystko perła Lublina. Cudowny!!

Pałac Sobieskich – pałac w Lublinie wybudowany w XVI a przebudowany w XVII wieku, znajdujący się przy ul. Bernardyńskiej 13.

Pierwotnie był to okazały dwór zbudowany w 2 poł. XVI wieku przez wojewodę lubelskiego Marka Sobieskiego - dziada przyszłego króla. W końcu XVII wieku został rozbudowany i przebudowany i należał do Jana III Sobieskiego. Po jego śmierci w 1696 roku został podzielony pomiędzy jego dwóch synów. W XVIII wieku posiadłość użytkowali Radziwiłłowie, jednak brak jest jednoznacznych przesłanek, czy był ich własnością, czy tylko pozostawał w ich użytkowaniu.
Budynek stopniowo podupadał i w 1804 roku został zakupiony na licytacji przez Tomasza Trojeckiego. W 1811 roku Trojecki przekazał w darze budynek prawnikowi Dominikowi Boczarskiemu, który przebudował go na młyn. W latach 1843-1844 Boczarski nadbudował młyn oraz dobudował piekarnię (część lewej oficyny). W 1852 roku zbankrutował, a rok później pałac został zakupiony na licytacji przez Witolda i Konstantego Brzezińskich. W 1863 roku zmodernizowali oni młyn, przerabiając go na parowy, jednak i oni wkrótce zbankrutowali, a młyn pełnił funkcje mieszkalne.
W 1884 roku pałac został kupiony na kolejnej publicznej licytacji przez J. Strochocińskiego, który przebudował go na cele mieszkalne, podwyższając o dwie kondygnacje. Wnętrza ozdobiono sztukateriami, a całości nadano wygląd eklektyczny. W 1888 roku pałac został zakupiony przez Bronisławę Vetterową. W 1895 roku nadbudowano oficyny.
W 1905 roku w budynkach pałacowych rozpoczęło działalność Prywatne Gimnazjum Żeńskie Heleny Czarnieckiej, które mieściło się tu do czasu wybuchu drugiej wojny światowej. W części pomieszczeń mieściły się sklepy oraz zakłady usługowe. W 1927 roku nieruchomość kupiona została przez T. Karszo-Siedlewskiego. Po wybuchu wojny w 1941 roku pałac został przejęty pod zarząd Generalnego Gubernatorstwa (okresowo szpital). Po 1945 roku mieściła się w nim siedziba komitetu centralnego PPR oraz mieszkania.
Obecnie stanowi własność Politechniki Lubelskiej. Jest to barokowy budynek z wielką kopułą na samym środku gmachu, ozdobioną wieloma figurami i nawiązującą już do rokoka.

Miejsce przepiękne, ale doprowadzone do ruiny przez rektorów Politechniki Lubelskiej. Nie remontowany od lat. Brak dostępu do zwiedzania!!!!!

Fajnie wyglada jako ruinka niestety nie ma mozliwosci wejscia na teren palacu

Stare zabytkowe miejsce, troche zaniedbane.

Bardzo zaniedbane miejsce z niezwykłą historią...

Przykro patrzeć, brama na pilota a budynek w ruinie.