Głaz "Czerwona Małpa"

Czerwona małpa jest swego rodzaju drogowskazem tam karczmy nigdy nie było karczma (dziś znana jako Oberża jest w innym miejscu) w tym miejscu zazwyczaj klienci karczmy padali z upojenia alkoholu i w pewnym momencie ktoś puścił famę że widział czerwona małpę która go ograbila i tak zostało do dzisiaj a w zeczywistosci przepijali w karczmie

Dobry punkt orientacyjny, nie da się go nie zauważyć.Warto zapoznać się z legenda, jaka związana jest z tym głazem.

Od strony "żółtej drogi" na trasie Przyborów-Lipiny do glazu "czerwona małpa" jest jakieś 7km. Droga jest całkiem dobra na spacer.

Jest to najsłynniejszy głaz narzutowy na obszarze Puszczy Tarnowskiej. Znajduje się w północno-zachodnim fragmencie oddziału leśnego nr "119" w części Borów Tarnowskich administrowanych przez Nadleśnictwo Nowa Sól.
Znajduje się na rozstaju starego traktu leśnego o nazwie Droga Chełmkowska (z j. niemieckiego Kölmchener Weg). Właśnie tutaj droga z kierunku Siedliska rozchodziła się w stronę Chełmka i Dąbrowna. Obecnie wzdłuż tej pierwszej prowadzi zielony szlak rowerowy Wiatraków i Jezior. Odnoga w kierunku Dąbrowna ulegała do niedawna stopniowemu zatarciu i coraz trudniej było poruszać się nią nawet piechotą.
Miejsce lokalizacji Czerwonej Małpy owiane jest licznymi podaniami. Pierwsze głosi, że w miejscu, w którym się znajdujemy funkcjonowała przed wiekami karczma. Zniknęła wraz ze spadkiem znaczenia drogi, przy której służyła za schronienie podróżującym.
Kolejne, że właśnie na tym rozstaju doszło do zabójstwa leśniczego przez pracownicę leśną, a narzędziem zbrodni miała być … igła. Można się domyślać, że chodziło o metodę zabójstwa charakterystyczną dla czarnej magii.
Spotkać też można przekaz, że rysunek na skale przedstawia rozbójnika pochodzącego z Saksonii, który grasował w okolicy rabując kupców, a kres jego działalności celnym strzałem położył praktykant leśny. Gerhard Gohle w swojej pracy poświęconej historii Nadleśnictwa Przyborów wspomina nawet, że broń, z której zbója zastrzelono miała znajdować się w Siedlisku w "książęcej izbie broni".
Inne jeszcze podanie mówi, iż to właśnie tutaj zagubioną w lesie księżniczkę uratował mężczyzna w czerwonym surducie, a Czerwona Małpa, zwana przez Niemców Czerwonym Mężczyzną (z j. niemieckiego Roter Mann), jest symboliczną pamiątką tego właśnie wydarzenia.
Same okoliczności pojawienia się głazu też nie są pewne. Podanie głosi, że rysunek ujawnił się na nim po rozbiciu głazu na dwie części przez robotników pozyskujących materiał na budulec. Naturalny obraz wykreowany przez skalne kryształy musiał zrobić na nich spore wrażenie, gdyż na zabranie skały już się nie zdecydowali.
Swoistą tajemnicą pozostaje autorstwo i żywotność malowidła. Mimo upływu kolejnych dziesięcioleci i permanentnego oddziaływania warunków atmosferycznych wysycenie kolorów i rysunek nie ulegają wyraźniejszej destrukcji. Ktoś, kto dokonał swoistego "liftingu" dzieła natury, z całą pewnością znał się na trwałości farb. Nowosolscy leśnicy są przekonani, że autorem jest ich starszy po fachu kolega. Niestety nazwiska nikt nie chce wskazać.
Do czasu oznakowania szlaku, znalezienie Czerwonej Małpy uchodziło za wyczyn i niektórzy "leśni odkrywcy" potrzebowali na to nawet kilku dni. Natomiast pracownikom leśnym, myśliwym i okolicznym zbieraczom runa leśnego długo służyła ona za drogowskaz ułatwiający odnalezienie się w leśnych bezkresach.

(Przetłumaczone przez Google) ładny

(Wersja oryginalna)
fajneeee