Krzyż "Solidarności"

Niezwykła jest historia Białego Krzyża, który stanął w 1982 r. przy świątyni jeszcze w czasie trwania jej budowy. Ponad sześciometrowy krzyż wykonali w 1981. r. pracownicy gorzowskiej firmy Zremb z okazji pierwszomajowej Mszy św., którą odprawiał ks. Witold Andrzejewski – kapelan gorzowskiej „Solidarności”. Na stałe ustawiono go przed katedrą Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. W ciągu dnia gorzowianie układali pod nim kwiaty i zapalali znicze. W nocy wszystko niszczone było przez bezpiekę.

Po największym starciu zomowców z ludnością w drugą rocznicę porozumień sierpniowych w 1982 r. milicjanci pilnowali krzyża całą dobę, aby ludzie nie układali kolejnego krzyża z kwiatów. W następnym roku krzyż przeniesiony został do parafii NMP Królowej Polski przy ul. Żeromskiego i stoi tam do dzisiaj, będąc świadkiem obchodów jubileuszowych.

To także w tym kościele wielotysięczne tłumy z ówczesnym ordynariuszem diecezji gorzowskiej bp. Józefem Michalikiem i ks. Henrykiem Jankowskim żegnały w sierpniu 1987 roku pierwszego przewodniczącego gorzowskiej NSZZ „Solidarność” Edwarda Borowskiego, który po internowaniu i nieustających represjach zmarł na zawał serca.

Tu w roku 1988 odbyło się historyczne przekazanie karetki pogotowia dla gorzowian jako dar Funduszu Społecznego NSZZ „Solidarność” , który powstał z inicjatywy Lecha Wałęsy. Karetkę poświęcił ówczesny biskup gorzowski Józef Michalik.

Do dziś w kościele NMP Królowej Polski co miesiąc odprawiana jest Msza św. za ojczyznę z udziałem sztandaru gorzowskiej „Solidarności”, który wnoszą ówcześni jej działacze.