Baszta Bluszczowa w Lęborku

Uroczy obiekt, który wraz z murami mówi nam nieco o tym jak wyglądały i gdzie znajdowały się niegdyś granice miasta. Ulice przy których znajduje się wieża są bardzo ładnie zrewitalizowane i łatwo można je wpisać w plan południowego spaceru. Szkoda tylko, że obiekt jest zamknięty dla odwiedzających, a w pobliżu nie ma informacji o tym jak wyglądało i jak było zorganizowane jego wnętrze.

Warto zobaczyć.
Narożna baszta w Lęborku zwana Bluszczową stanowi część miejskich fortyfikacji obronnych z XIV wieku. Powstała w 1363 roku, niedaleko Sanktuarium Św. Jakuba. Jej nazwa związana jest z gęstym bluszczem, którym niegdyś obrastała.
W 1855 roku na skutek silnych mrozów bluszcz wymarzł, jednak nazwa pozostała. Sylwetka baszty jest dość nietypowa dla tego rodzaju budowli, ponieważ jej podstawa ma kształt czworoboku, a u góry przechodzi w kształt ośmioboczny.

Wizytówka miasta. Bardzo klimatyczne miejsce, dobrze zachowane i zadbane. Bardzo miłe zaskoczenie.

Największa atrakcja miasta, bardzo urokliwe miejsce.

Jedna z kilku historycznych atrakcji Lęborka, i jedna z kilku zachowanych baszt, pozostałości umocnień obronnych miasta.

Ciekawe miejsce, można zrobić ładne zdjęcie.

Dzieje Lęborka zwiazane są z państwem krzyżackim. To Zakon NMP Domu Niemieckiego w 1341 r. zezwolił na lokacje miasta sprowadzając tu rzemieślników i mieszczan. Miasto zaplanowano tak by jego centralnym punktem był ratusz (dziś już nieistniejący wykonany w stylu gotyckim). Na planie kwadratu o boku 300 m wzniesiono mury miejskie. Ich średnia grubość wynosiła 2 m a wysokość od 4 do 6 m nad poziomem kamienia. Rodzaj muru określa się jako kurtynowy. Ogromne wrażenie musiały robić tzw. baszty łupinowe w liczbie ponad 30, które się nie zachowały. Do dziś zachowało się 5 baszt (baszta kwadratowa nr. 1, baszta nr. 32, baszta nr 27, baszta bluszczowa nr. 25). Do miasta prowadziły bramy wschodnia (Gdańska, w której mieściło się więzienie) i zachodnia. Oprócz bram do Lęborka można było się dostać furtami dla pieszych (tzw. "wycieczka" przy zamku). Na płd-wsch krańcu miasta wzniesiono zamek krzyżacki, w którym urzędowal wójt zakonny. By wzmocnić obronnośc Krzyżacy wykorzystali rzekę Łebe (śluzy, spiętrzenie, budowa kanałów w tym kanału młyńskiego by uruchomić młyn) Przypuszcza się, że w XV w. miasto było już uformowane.

Baszta bluszczowa niestety nie jest udostępniona do zwiedzania, ponieważ jest w rękach prywatnych (stan na sierpień 2019 r.) i można ją podziwiać z zewnątrz.

Lębork wbrew utartym opiniom wcale nie musi być nudny pod względem turystycznym. Jedna i podstawowa zasada - nie zwiedzajcie tego miasta na własną rękę. Najlepiej zrobić to z przewodnikiem i w grupie przynajmniej kilku osób. W mieście funkcjonują 2 odrębne instytucje (stan na sierpień 2019 r.), Lokalna Organizacja Turystyczna "Ziemia Lęborska" z przewodnikami funkcjonuje na ulicy Dworcowej 8A natomiast osobno działa jeszcze Muzeum w Lęborku ( ul. Młynarska 14/15) zlokalizowane w kamienicy (wejście od ul. Derdowskiego)
W ramach zwiedzania godne polecenia są:
- baszta kwadratowa (nr 1)
- baszta bractwa rycerskiego (nr 32)
- jedna z baszt tzw. łupinowych ( nr 27)
- baszta bluszczowa ( nr 25) (jedynie z zewnatrz)
- baszta łupinowa ( nr 24)
- Muzeum
- sanktuarium św. Jakuba ( kościół parafialny)
- spichlerz (jedynie z zewnatrz)
- zamek krzyżacki  (jedynie z zewnatrz)
W przyszłości także wieżę ciśnień (obecnie odrestaurowywana ma być włączona w struktury muzeum i mieścić wystawę archeologiczna)

No cóż...basztz jest własnością prywatną nie przeznaczoną do zwiedzania. Jako jedyna przetrwała niemal w całości, tylko dach jest nowy.